Delgadina

Delgadina...
Ruhum benim.
Gabriel Garcia Marquez'in 'Memorie De Mis Putas Tristes' adlı romanında, yazarın masum gülümseyişine ve uykudaki haline aşık olduğu kıza koyduğu isim... Kitap, Yasunari Kavabata'nın 'Uykuda Sevilen Kızlar' ı anımsatsa da; 90 yaşında, sevimsiz, çirkin, pinti bir gazeteci ve radyo programcısının, 14 yaşındaki saf bi fahişeye olan aşkını, yaşlılık sanrılarını atarak, saçma gibi görünse de sevimli bi dille anlatıyor.
Delgadina...
İçinde bulunulan ruh durumuna göre göz rengi değişen biri; uyandığında su rengi, güldüğünde bal rengi, kızdığında köz rengi...
Doğumgününde; hediye edebilecek kadar masum, heyecanlanmasın diye ilk gecesinde, kedi otu katılmış bromürü fazlaca içirilip, saatlerce uyuyakalan; kendini bayat bi kefale benzeten ihtiyarın; masallar anlatıp, saatlerce öylece izlediği; bir fahişe.
Bakireliğin sembolü bir fahişe.
Delgadina...
İspanyol kralın aşık olduğu kızdır; aşkına karşılık vermeyince, babası tarafından kuleye
kapatılan ve susuzluktan ölen zavallı bir prensestir.