Melpomene

Melpomene'nin sarkısı olmalı bu;
kalp agrısından yazılmıs.
Kesik kesik izleri kelimelerin.
İlhamsız, ihtirassız...
Melpomene'nin kostümü olmalı bu; ,
Gün ısıgıyla kirlenmis.
Cize cize görüntüsüz bir desen.
İlhamsız, ihtisamsız... ,
Melpomene'nin vücudu olmalı bu;
Yitik caglardan olusmus hücreleri.
Perdeleri inmis gözlerden
Nefes almayan deriden
Tacı olmayan saclardan
Az kelimeli yırtılmıs dudaktan...
Trajediyi üstüne gecir Melpomene
ve ilhamla sarkılar söylemeye basla.

Uykudalarken

Hatırlıyorum ilk günü
mavi elbiseyleydim
ve yaklastım yanına.
Beni güldürmüstün nedensizce.
Hic düsünmemistim daha önce
"An" iki insanın arasında diye
Bir sigara süresince.
Bir gülüste, bir mizahta
Cocuk olmakta, cocuklugu yaratmakta...
Hatırlamak istemiyorum son günü,
uykulu halin gözümün önünde
"Hoscakal" demeni bekledim;
Demedin ve diyemedim üstelik.
Tüm cocuklar uykuda simdi
tüm mizacgirligiyle
Hayat gibi...

Son

Her son aynı olmalıydı,
beklentisiz bir baslangıcmıscasına.
Ben hep sorular sorsaydım
ve sen hep basını sallasaydın.
Tüm tarih yeniden yazılsaydı.
Gözbebegimin önünde birikmeden.
Ve oyun oynasaydık.
Sen Mickey olsaydın, ben de Mallory.
Dogustan katil olup,
en masum halleriyle ölenlerden...
Ve keske biraz daha mücadele etseydin;
gözlerimi kapatıp ıssız ormanları,
derin denizleri düşlememem icin.
Aslında biraz da yalnızlastırmama adına...
Tek basına uyumamak icin;
gökyüzüne yükselmemek gerektigini
kabullenseydik önceleri.
Gecmis sularla kaplıysa simdi,
ve agaclarla örtülmüsse üzeri
ne beklenebilir ki...
Bu son bize yakısmamalıydı,
her baslangıcı beklercesine.
İkimiz bilmeliydik belki de,
bize yakısmayan olagan sonları...

Bitirilmis

Bu bitti!
Bitirildi, bitirdik.
Yok olmak üzere...
Ve son gün;
Balkabaginin icine saklamistim yüzümü.
Sihirli lambanin icine sikistirmistim sesimi.
Bugulandi, kisildi.
Bu bitti!
Tükendi, tükettik.
Var olmamak üzere...
Ve ilk gün;
Menekselerden tac yapmistim saclarima.
Gökkusagina ulastirmistim bedenimi.
Döküldü, kirlendi.
Ne yazik ki bitti.

Düsünmeksizin "Biz"

Zamanda hüznü aradım bugün
Günesi verdi, yıldızları da.
Bilmedigim birsey dilemek istedim;
düsünmeksizin.
Aydınlıkta ve karanlıkta.
Sabah olunca,
tüm sarılıslarımız özlemlesti.
Peki ya gecede?
"Biz" olmayı denedim bazen yalnızca.
Kendime sarıldım; saklandım da.
Zaman haksızdı belki de,
denizin kollarına iterken.
Sarhos döndüm maviliklerden oysa.
Sarkılarda ögrenmeye calıstım,
sözcükleri haklı cıkararak
ve kendimi inandırarak...
Soyutlayınca zamandan kendimi
"Biz" olmaya baslayınca bedenler,
yorgun denizin köpükleri gözlerimde birikiyor.
Gece olunca ögreniyorum tekrar;
Zaman bizi ayırmaya calıstı.
Ya da biz zamandan ayrılmıstık coktan.
Tüm dileklerden önce.
"Biz" olmadan önce.

Cohen sahidimizdi

O bakislar sahte olmamaliydi
ve duyduklarim
inanmak istemediklerimle.
Cohen sahidimizdi;
danslarin en guzeline hikayenin sonundaki.
Ve simdi kalan
bikac sarki ve
dusunmek istemediklerim.
Görebilmek icin yüzünü,
sarabin tatsiz haliyle birlikte.
Tekrar´lar icin neler yapilmaz ki;
söylemeye mecburum ama
Tekrar tekrar siir okumaliydin,
tekrar tekrar sarki söylemeliydin.
Gülmeliydik, sarilmaliydik yorulana kadar!
Aglamak icin kendimi zorlamaliydim,
sabah olmamacasina uyumaliydik.
Sen bi rockstar gibi hissetmeliydin
garip adam!
Bense gercekler icin cirpinan bir cocuk gibi.
Yetinmeye calissamda elimdekilerle
Kimseye soyleme cesareti gosteremesemde
Cohen sahidimizdi
danslarin en güzeli ve hikayenin sonu icin...