Arayış

Arıyorum!

Matematikte arıyorum kendimi;
Denklemlermiş. Anlaşılması kolay, çözülmesi zor bi denklemim. Hayatımda mantık arıyorum. Bakıyorum, başlı başına bi problemim ben bu sayısız bilinmeyenli denklemlerle, ters orantılıyım. Çarpıyorum gerçekleri suratıma, kendimi çarpanlarına ayırıyorum, hesap sağlamasını yaptıktan sonra; bakıyorum ki sonuç; etkisiz eleman. Karmaşık sayılara bakıyorum, ben de onlar gibiymişim, karmaşık...
Geometride arıyorum kendimi;
Üçgenlermiş. Ben, düşüncelerim ve beynim üçgeninde, üzerime çizilen her bi dikme doğru seçeneğe ulaştırmıyor. Analitik incelediğimde, yamuk olduğunu görüyorum herşeyin, bi boka yaramıyorum. Ben bu çemberin dışındayım...
Fizikte arıyorum kendimi;
Quantummuş. Mutlak doğruları yokmuş , göreceliymiş benim gibi. Sıkılıyorum, elektrik akımı derken, bunları beynime uyarlamayı, uyarılmayı istiyorum. Olmuyor, düz aynalarımda ışığı kırmak istiyorum. Hareket kanunları, basınç; uyguluyorum, etki-tepki olmaktan ileri gitmiyor, mekanikleşiyorum gitgide...
Kimyada arıyorum kendimi;
Maddeymiş... Hacim, kütle, çözünürlük... Uzayda boşu boşuna yer kaplıyormuşum, çözülmeden karıştırıyorum, heterojenmişim, her yerde aynı özelliği göstermeyen. Tepkimelere girmeye çalışıyorum bu defa; reaksiyon vermiyorum, insanlık adına bomba üretmeye veriyorum kendimi... Kimyasalım değil mi? Yeterince yapay...
Biyolojide arıyorum kendimi;
Canlıymış. Her bi dokum, her bi hücrem iflas etmişken, metabolizbam aksakken, bana ne sizin evriminizden, anlamsızca dizilen DNA' larınızdan, bana ne bozuk salgılanan hormonlarınızdan. Bana ne adaptasyondan, uyum sağlayamadıktan sonra... Bana ne çiçeğinizden, böceğinizden, üremenizden...
Türkçede arıyorum kendimi;
Sözcüklermiş. Dilleri yetersiz kelimelerin, anlatımı çelimsiz, noktalama işaretleri kararsız, edebiyatınsa dilleri bozuk. Bağlacı olmayan cümlelerimi birleştiriyorum, karışıyor harfler. Ünlemsiz ve sıradan edilgen cümleler onlar. Yüzüme bulaştırıyorum herşeyi. Durmadan anlatım bozukluğu yapıyorum, kendimi anlatamıyorum ya.
Tarihte arıyorum kendimi;
İmparatorluklarmış. Benim de var onlardan, kraliçesi de benim. Ekmek arayanlara, pasta uzatıyorum. Ben doymuyorum ama; yüzyıllardır yeni yerler fethediyorum, yeni kişiler. Sevdiğim kentleri duman altında bırakıyorum. Benim tarihim, savaşlarım...
Coğrafyada arıyorum kendimi;
Yeryüzüymüş. Dünyayı avucuma alıyorum, ters dönüyor. Haritalarımda; topraklarım, ovalarım, dağlarım karalı, nehirlerim bana küsmüş. Güneşse geç doğuyor. Her bir ülkelerim, şehirlerim ısınırken, ben ruhumu soğutmuşum...
Felsefede arıyorum kendimi;
Filozoflarmış. Platon, Sokrates, Aristoteles, Descartes... Hepsiyle kaynaştık, dost olduk. İdealar dünyası, ahlak felsefesi, usavurumculuk, düşünerek var olmak. Dayanak arıyorum. Sorguluyorum. Var'ım ki varlığımı sorguluyorum; çok soru sorup, cevap alamıyorum...

Hala arıyorum!