Ölüm alçak sesliydi.
Geceyse fısıltılı...
Ruhumu emzirmek için
Olanca gücümle yaklaşıyorum keşişe
Hafifletiyorum sayınca günahlarını
bir ilkeye ihtiyaç duyunca.
Ölüm insanlık dışı bir çağrıydı.
Geceyse çivit mavisi bir acı...
Eksiksizce geçince vakit,
dünyaya bağlanmıştır çoktan ölüler.
Kovaladığında içimdeki kurnaz ses
'Uçmak için çok kanat gerek' derdi.
Her hayranlık verici düşümde,
irice bir bozgun ele geçirir düşlerimi...
Tükürmek içindir aslında tapınaklar,
ele geçirince içimdeki boğucu şehri
Sezişler ve şüphelerin ahenginde
ifadesiz bir cehennemin egemenliği.
Dinle ve sus!
Her dem aynı dönüşüm
duyunca cennetin çağrısını,
aralayınca cehennemin kapısını.
Dinliyorum ve susuyorum!
Ve ben biliyorum ki,
Ölüm alçak sesle der,
geceyse fısıldayarak sabretmez.
'Başka cennet yok'
31 Ocak 2010 Pazar
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder