Kendi yolumda olmayı denedim;
"Gerçek insan" olana değin.
Keyfimce yüzleştim, keyfimce ödedim
Pişman olma payımı sindirirken;
Tükettim, bitirdim, yok ettim.
Şehir uyurken yurudum.
Şehir yürürken karar verdim.
Dünya kücülüverdi birdenbire.
Yeterince kuşku gizlendiğinde.
Beyin işlek, irade güclü, duygular yoğun
güvense işlevsiz.
Yüküdür benimsediğim.
Anladım ki;
Korkudur yakama yapışan,
üstelik beni ben yapan.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder