Kalemşör

Söz metinleşirken
Çirkin bir el yazmasıyla
Güzel betimlemelerle
Kutsallaşıyor.
Hisleri kağıda dökmek gibi...

Söz resimleşirken
Kısa parmaklarla
Uzun cümlelerle
Uzaklaşıyor.
Bir mektubu zevkle beklemek gibi...

Söz imgeleşirken
Harflar büyüyüp küçülerek
Sabırsızca son satırı
Bekliyor.
Zarfı heyecanla açmak gibi...

Söz sessizleşirken
Kımıldayan dudaklar
Yeni bir alfabede
Arıyor.
Her satırda kendini bulmak gibi...

Söz; Tanrı buyruğuymuşçasına
Söz; padişah fermanıymışçasına
Bertaraf edilmişçesine
Unutuluyor.
Kağıdı buruşturup çöpe atmak gibi...